Alle blogjes

Almere Buiten: patatje Oorlog

Een huis verbouwen staat gelijk aan zondag je eten halen bij de snackbar. Dus toen we zondag einde middag enigszins moe, maar tevreden de deur van ons nieuwe huis achter ons dicht trokken reed ik via het centrum van Almere Buiten naar huis. Bij de snackbar van keuze aangekomen was de deur op slot en dat terwijl er toch mensen binnen waren. Ik tikte op het raam en de deur werd open gemaakt.

 

Ik kom niet zo vaak meer in een gelegenheid als deze, maar als ik ga kies ik altijd een wat kleinere zaak. Mijn bescheiden bijdrage aan de hard werkerkende kleine zelfstandige: 2 patat, 2 kroketten en een kipsaté. Eigenlijk een beetje te vet, maar zo enorm lekker na een dag klussen. Liefst met een biertje erbij, maar dat lust is eigenljk alleen als de zon schijnt. Vandaag zonder bier dus.

 

Er was wat rumoer in de hoek waardoor ik de mevrouw achter de balie niet verstond. Er moesten mensen zwaar gestraft worden want zo slap als ze hier met dieven en zo omgingen, riep ze boven het geluid uit… Bij haar in Marokko kregen zulke types gewoon 10 jaar gevangenisstraf. Er was iets gestolen begreep ik. De vrouw zou ik in normale omstandigheden prima hebben verstaan, maar ze was zo ontdaan dat ik me erg moest concentreren.

 

De woede en teleurstelling maakte de woorden onherkenbaar. Er was al iets gebeurd met vals geld afgelopen jaar. Een meisje werd toen door de politie gearresteerd en liep anderhalf uur later haar snackbar weer lachend voorbij. Vroeger was Almere Buiten zo mooi, ze leefde er zo graag. Maar de laatste jaren..? Ze had zelf ook al eens een pistool op haar gericht gehad. Direct haar geld afgegeven. Nu met dit en al die overvallen van de laatste tijd in deze omgeving denkt ze er over om terug te gaan naar Marokko.

 

Deze trotse vrouw is het meer dan zat. Deze op-en-top geïntegreerde vrouw die met haar man verdorie een oer-Hollandse snackbar runt met Friet en Van Dobbenkroketten wil hier weg. Overvallen en berovingen: we lezen er steeds vaker over in de krant. We lezen er ook steeds gemakkelijker overheen. Voor mij heeft de situatie in Almere Buiten een gezicht gekregen. Een wanhopig gezicht. Een woedend gezicht. Een teleurgesteld gezicht.